دنياي مجازي چيست ؟
مدتهاي بود ميخواستم براي سياحت از مكانهاي ديدني به سفر بروم . در رستوران محل دنجي را انتخاب كردم.چون ميخواستم ازاين فرصت استفاده كنم تا غذايي بخورم و براي آن سفر برنامه ريزي كنم.
فيله ماهي آزاد با كره ،سالاد، آب پرتقال سفارش دادم .
نوت بوكم را باز كردم كه صدايي از پشت سر مرا متوجه خود كرد.
عمو..... كمي به من ميدي؟
نه كوچولو پول زيادي همراهم نيست.
فقط انقدري كه بتونم نون بخرم.
باشد برات مي..............
صندوق پست الكترونيكي من پر از ايميل بود.از خواندن شعرها،پيامهاي زيبا همچنين جوكهاي خنده دار به كلي از خود بي خود شده بودم.
صداي موسيقي يادآورروزهاي خوش بود كه در لندن سپري كرده بودم.
عمو.......ميشه بگي كره و پنير هم بيارن؟
آه يادم افتاد كه اون كوچولو پيش من نشسته.
باشه ولي اجازه بده بعدبه كارم برسم .من خيلي گرفتارخب؟
غذاي من رسيد غذاي پسرك را سفارش دادم .گارسون پرسيد كه اگه او مزاحم است بيرونش كند .
وجدانم مرا منع ميكرد .گفتم نه مشكل نيست.
آنوقت پسرك روبروي من نشست.
عمو........چيكار ميكني ؟
ايميل هام رو ميخونم.
ايميل چيه؟
پيامهاي الكترونيكي كه مردم از طريق اينترنت مي فرستن.
متوجه شدم كه چيزي نفهميده .براي اينكه دوباره سوال نپرسد گفتم:
اون فقط نامه هست كه با اينترنت فرستاده مي شود.
عمو............. تو ايتنرنت داري؟
بله در دنياي امروزي خيلي ضروريه.
اينترنت چيه عمو ؟
اينترنت جاييه كه با كامپيوتر ميشه خيلي چيزهارو ديد و شنيد ،اخبار،موسيقي ، ملاقات با مردم ، خواندن و نوشتن ، روياها ، كارو ياد گيري همه اينها وجود دارن ولي در يك دنياي مجازي .
مجازي چيه عمو؟
تصميم گرفتم جوابي ساده و خالي از ابهام بدهم تا بتوانم غذايم را با آسايش بخورم.
دنياي مجازي جاييه كه در اون نميشه چيزي رو لمس كرد.ولي هر چي كه دوست داريم اونجا هست، روياهامون رو اونجا ساختيم وشكل دنيارو اونطوري كه دوست داريم عوض كرديم.
چه عالي ! دوسش دارم.
كوچولو فهميدي مجازي چيه ؟
آره عمو. من تويي همين دنياي مجازي زندگي ميكنم.
مگه تو كامپيوتر داري ؟
نه ولي دنياي منم مثل اونه ...........مجازي .
مادرم تمام روز از خونه بيرونه .دير بر ميگرده واغلب اونو نمي بينم.وقتي برادركو چيكم از گرسنگي گريه ميكنه. با هم آب رو به جاي سوپ مي خوريم.
خواهربزرگترم هر روز ميره بيرون . ميگن تن فروشي ميكنه اما من نمي فهم چون وقتي بر مي گرده مي بينم كه هنوزم هم بدن داره.
پدر م سالهاست كه زندانه.
و من هميشه پيش خودم همه خونواده رو توي خونه دور هم تصور ميكنم.
یه عالمه غذا ، يه عالمه اسباب بازي ومن به مدرسه ميرم تا یه روز دكتر بزرگي بشم.
مگه مجازي همين نيست عمو؟
قبل از آنكه اشكهايم روي صفحه كليد بچكد نوت بو كم را بستم.
صبر كردم تا بچه غذايش را كه حريصانه مي بلعيد تمام كند.پول غذا را پرداختم.من آن روز يكي از زيباترين و خالصا نه ترين لبخندهاي زندگيم را همراه با اين جمله پاداش گرفتم.
ممنوم عمو تو معلم خوبي هستي .
آنجا در آن لحظه من بزرگترين آزمون بي خردي مجازي را گذارند م .
ما هر روز را در حالي سپري ميكنيم كه از درك محاصره شدن وقايع بي رحم زندگي توسط حقيقت ها عاجزيم.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
